Անսահման կարոտ ու անհու՜ն թախիծ,
Հոգու տրտմություն և մի բառ, ՀՈԳԻ՜Ս...
Այնքան հարազատ, ժպիտ պարգևող,
Ինձ այնքան մոտիկ և այնքա՜ն հեռու...
Դու իմ հարազատ, իմ անգի՜ն հոգի,
Ահա մի ժպիտ, հոգու ջերմությու՜ն,
Ու կարո՜տ, կարո՜տ, անսահմա՜ն կարոտ...
Комментариев нет:
Отправить комментарий