Սենյակում 4 մոմ էր վառվում:
Այնպիսի հանգստություն և լռություն էր տիրում, որ մենք կարողացանք լսել նրանց խոսակցությունը:
1-ին մոմն ասաց. " Ես ԱՆԴՈՐՈՒԹՅՈՒՆՆ եմ, - բայց ցավոք մարդիկ մոռացել են, թե ինչպես ինձ պահել:
Ահա թե ինչու ես էլ իմաստ չեմ գտնում շարունակելու վառվել" - և նա մարեց:
2-րդ մոմն ասաց. "Ես ՀԱՎԱՏՆ եմ, բայց ցավոք իմ կարիքը նույնպես ոչ ոք չունի"- նրա խոսքերից հետո քամի փչեց և նրա բոցը մարեց:
3-րդ մոմն ասաց. " Ես ՍԵՐՆ եմ, բայց այլևս ուժ չունեմ այրվելու, որովհետև մարդիկ ատում են նրանց, ովքեր ամենաշատն են սիրում" - նա հայտարարեց և մարեց: Հանկարծ մի երեխա մտավ սենյակ, վախեցավ և ասաց. "Ի՞նչ եք անում, դուք պետք է վառվեք, որովհետև ես վախենում եմ մթությունից"- և երեխան սկսեց լացել:
4-րդ մոմը լսեց դա և ասաց. " Մի վախեցիր և մի լացիր, քանի դեռ ես վառվում եմ, ուրեմն հնարավոր է մնացած մոմերն նույպես վառել, որովհետև ես - ՀՈՒՅՍՆ եմ:
Комментариев нет:
Отправить комментарий