Ու ամեն անգամ, կրկին ու կրկին
Թերթում եմ ես քո ալբոմն իմ անգին
Գիժ սիրտս նորից վեր-վեր է թռչում,
Ինչպես այն օրը՝ այն օրն առաջին:
Ինչո՞ւ եմ տանջում ինքս ինձ կրկին,
Ինչո՞ւ եմ նորից այրում իմ հոգին,
Ինչո՞ւ չի ստացվում մոռանալ հավերժ՝
Չի ստացվում գտնել պատասխան հարցին:
Ու կրկին անգամ սիրտս է խոցվում,
Բացվում են կրկին վերքերն սպիացած
Ու միտքս կրկին քեզնով է լցվում՝
Նոր շունչ է առնում սերն իմ «հնացած»:
Комментариев нет:
Отправить комментарий