ԽՈՍՏՈՎԱՆՈՒԹՅՈՒՆ

....Գիտե°ս,հաճախ նստում,միտք եմ անում լռին.

Թե քեզ չսիրեի,ո°նց կընդհանար կյանքս,

Ա`խ,կլինե°ր մեկը,որ հասկանար ինձ միշտ,

Սպեղանի դառնար,գնահատեր ջանքս:

Կյանքի քանի´-քանի´խութեր եմ ես անցել,

Ճանաչել եմ բարին,ճանաչել եմ չարը,

Սակայն սիրտս միայն քո առաջ եմ բացել,

Դու ես եղել սիրուս ամնեանուրբ լարը:

Եվ այդ լարն է միայն ինձ հույզ ու տենչ տալիս,

Այդ լարով եմ միայն սիրում կյանքն ու երգը,

Գոհ եմ քեզնից,սեր իմ,անչափ գոհ եմ քեզնից,

Քաղցր են ինձ քո տված խնդությունն ու վերքը...