Թափվում են այնքան արցունքներ անթիվ
Մինչև դատարկվի թախիծդ լրիվ,
Արցունքներդ անթիվ ծովեր են դառնում
ՈՒ այդ ծովերից անձրևն է ծնվում:
Այսքանից հետո թե լեզու առնեին
Արցունքներն անխոս, մեզ ինչե՜ր կասեին,
Բայց նրանք միայն այտեր են թրջում,
Իրենց պարզությամբ թախիծ մորմոքում
Комментариев нет:
Отправить комментарий