Ես հավաքե՜լ եմ հուշերդ մեկ-մեկ,

 Իսկ նրանց փոշին արցունքով սրբել, 

Լցրել ինձ համար սուրբ մի պարկի մեջ 

Եվ թաքու՜ն-թաքու՜ն բոլորից պահել...

 Եվ երբ հանդիպեմ քեզ կրկին կյանքում,

 Երբ նվիրելու ոչի՜նչ չունենամ, 

Հուշերի մի պարկ` փայփայա՜ծ թաքուն, 

Ես ափսոսանքով կրկին... քե՜զ կտամ...