MORACEL ES INDZ

Ասում են, թե` դու այնպես

Մոռացել ես ինձ այնպես,

Որ երբ անունս են տալիս,

Հազիվ միտքդ եմ գալիս:

Բայց, նազելիս, ձեր բակում 

Այն լորին է դեռ ծաղկում,

Որի քնքուշ բույրի մեջ

Քեզ գրկեցի սիրատենչ:

Ու գրկիս մեջ այսօր դեռ

Կիզող կրակ է վառվել,

Իսկ երբ անունդ են տալիս,

Սիրտս արյուն է լալիս:

Ախ, իրավ է` դու այնպես 

Մոռացել ես ինձ արդեն,

Որ երբ անունս են տալիս,

Հազիվ միտքդ եմ գալիս...