YES SIRUM EM

Ես սիրում եմ թաղվել գրկում իմ

հուշերի⊊

Հուշեր, որոնք լուռ ծամում են

անունը քո:

Ես ուզում եմ անվերջ նայել այն

նկարին,

Որի խորքում սիրո բույրն է դեռ

սավառնում⊊

Ես ատում եմ հենց այսօրվա

լուսաբացը,

Որովհետև իմ արևը մայր է

մտել⊊

Ես զղջում եմ, որ արև եմ քեզ

համարել,

Քանզի հիմա խարխափում եմ

խավարի մեջ⊊

Իմ աստղային մենաշխարհում

ոչ ոք չկա,

Միայն վերջին ոտնահետքդ՝

գամված սրտիս,

Ես շոյում եմ, գուրգուրում եմ այն

ակամա,

Բայց խամրում է ոտնահետքդ

իմ շոյանքից⊊

Քո լուսնաձև լռությունն է մեղմ

ալիքվում,

Այն զարկում է իմ ավազոտ

հոգուն, սրտին⊊

Եվ ճայ դարձած աչքերս թաց

ցած են իջնում,

Փորձում դիպչել ալիքներիդ

քնքուշ սահքին...