INCHU EN MARDIK AYSQAN TARS LINUM

Գիտես զարմանում և զարմանում եմ,

Թե մարդիկ ինչու՞ են այսքան թարս լինում...

Սիրում ես մեկին,ով քեզ չի սիրում,

Արհամարհվում ես սիրածիդ կողմից,

Ժպտում ես մեկին,ով չարախնդում,

Ծաղրում է մտքում,թիկունքից խփում:

Չես տեսնում մեկին,ով անկեղծ սիրում,

Քո լավի համար ինքն իրեն զոհում,

Քո թիկնապահն է նա թաքուն դառնում,

Բայց քո հայացքին չի արժանանում:

Նայում է հեռուն,լուռ աննպատակ,

Թվում է անուժ հոգնել է կյանքից,

Բայց հայացքի խորքում հեռավոր,

Նա քեզ է տեսնում,քեզ է երազում.

Իսկ դու զարմանում ու զայրանում ես,

Թե մարդիկ ինչու՞ են այսքան թարս լինու