Մեղսագործ սիրտս նորից քեզ հիշեց,
Խենթացնող բույրդ կրկին պարուրեց
Անվերջ քեզ ձգտող էությունը իմ։
Ուրվականային շարժումները քո
Գծագրում են մեր անցյալը հին,
Եվ ցնորք դարձած իրողությունն այս
Տանում է հեռու–հեռու մի աշխարհ,
Այն աշխարհը հին, մե՛ր աշխարհը հին,
Ուր միասին էինք, և կար միայն "ՄԵՆՔ",
Ուր սավառնում էինք աստղերից էլ վեր,
Մեկ մեկու տալով սերը մեր սրտի
Եվ խոստումներ հավերժ իրար սիրելու…
Եվ ես խենթ լուսնոտ գալիս եմ դեպ քեզ,
Հավատալով, որ հետ ես եկել…
Փորձում եմ հպել ձեռքս շուրթերիդ
Եվ զգալ այրող համբյուրը նրանց…
Բայց չքանում ես հանկարծ դու անդարձ,
Իսկ ես սթավում եմ, ինչպես մի լուսնոտ,
Երբ արևը փոխում է լուսնին։
Մեղսագործ սիրտս ճչում է անզոր
Եվ աևձագանքվում արցունքի տեսքով…
Комментариев нет:
Отправить комментарий