Չէ’, դեռ չեն այրվել հոգուս գանձերը,
Չէ’, դեռ կանգուն է քո լուրթ պատկերը,
Դեռ այցելում են ինձ երազները,
Որտեղ տեսնում եմ ես քո աչքերը…
Բայց, երբ լքում են ինձ երազները,
Հանկարծ մարում են բոլոր գույները,
Քանզի հիշում եմ ես քո խոսքերը,
Որ քո ջինջ սրտում չկա ՙմեր՚ սերը…
Բայց այն իմ սրտում ունի իր տեղը
Եվ չի կործանվել` դեռ կան շիվերը,
Չնայած վաղուց մեղմիկ անձրևը
Հյուր չի այցելել, երաշտն է տեղը…
Комментариев нет:
Отправить комментарий