DAJAN JAKATAGIR

Դաժան ճաատագիր,որտեղից եկար???

Ու իմ հոգու մեջ դու քեզ տեղ գտար:

Մի թե քո ճամփին ոչ մի քար չկար,

Ոչ մի դարավոր կաղնի չտեսար,

Մի թե ինձ նման թույլն էր քեզ սպասում

Ու իր գրկի մեջ քեզ տեղ էր բացում:

Այնպես ապահով,տաքուկ ես քեզ զգում,Որ դառնալ,գնալ չես էլ մտածում:

Ու գիտես ինչն է ինձ զարմանալի,

Որ ինքս եմ քեզ տվել բանալի

Ու թողել եմ, որ մտնես տիրոջ պես,

Սիրտս ու հոգիս անդադար տանջես:

Գնա, հեռացիր,բավ է,մի սպասիր,

Եթե կարող ես, էլ հետ մի դարձիր:

Թող որ գոհանա ապրելուց հոգիս,

Թող որ ժպիտը թևածի դեմքիս,

Թող մեր ճամփեքը երբեք չհատվեն,

Նույնիսկ հետքերդ թող անհետ կորչեն:

Վռնդում եմ քեզ,ինձնից հեռացնում,

Բայց տագնապը ինձ հանգիստ չի թողնում.

Երբ դու հեռանաս,հոգիս դատարկվի,

Դուռս թակողը արդյոք ով կլինի..???