Ինչու եմ մենակ,ինչու եմ տխուր,
Ինձ հարցնում են ծանոթ- անծանոթ,
Ինչի համար եմ լինում ամենուր,
Ինչի եմ հաճախ՝ նույնիսկ անամոթ:
Բոլորն ուզում են՝ որ սիրտս բացեմ,
Որ տեսնեն թե ինչ գաղտնիք կա պահված,
Չեմ ուզում նրանց աչքերը լցնեմ՝
Ինչպես իմ սիրտն է արցունքով լցված:
Ոչ ոք չգիտի ինչ կա իմ սրտում,
Միայն դեմքիս են նայում ժպտացող,
Ինչի համար եմ ես հաճախ տխրում,
Ինչու են հաճախ աչքերս լացող:
Ինչ կա իմ հոգում ՝ ոչ ոք չգիտե,
Չի էլ իմանա ոչ ոք այդ մասին,
Այդ մասին միայն իմ սիրտը գիտե,
Եվ ես ու ինքն ենք տանջվում միասին:
Комментариев нет:
Отправить комментарий