Էլ ետ չե՜ն գալու,

Արցունքներիս հեղեղը տաք

Դավադիր սրտիս խելագար կանչով

Հյու՜ր է եկել վհատ հոգուս,

Տունս արել ավերակ...

Տունս` երբեմնի շեն ու ջերմառատ,

Ու սիրտս` որպես հյուրընկալ տանտեր,

Սիրո՜վ, գրկաբաց նրան ընդունել

Ու հոգուս պատմած, ծանոթ-անծանոթ,

Երբևէ ավարտված և կամ... անավարտ

Եղած ու չեղած պատմություններով

Օրերն են հիշում`անցա՜ծ ու ջահել,

Որ էլ երբևէ, որևէ կանչով 

և կամ... հրաշքո՜վ

Էլ ետ չե՜ն գալու, 

էլ ետ... չե՜ն գալու...