ՉԵՄ ՆԵՂԱՆԱ ...

Կարոտիս լեզուն ես չեմ հասկանում ` 

Այն մերթ բացվում է, ասելիք ունի , 

Մերթ էլ` լռում է, անդարձ համրանում , 

Կարոտս գուցե լեզու էլ չունի ?... 

Կարոտիս գույնը կարծես չեմ տեսնում ` 

Կապույտ է, անգույն, թե`արդեն չկա ... 

Ձուլվել է լույսին, կամ էլ` անհունում 

Գուցեև հառնի որպես ծիածան ... 

Գիտես` կարոտըս աչքեր էլ ունի ` 

Ինքս գիտեի այդ մասին վաղուց , 

Բայց չգիտեի, որ քո աչքերի 

Արտացոլանքն է նրա խորքերում ... 

Կարոտիս ձայնը դու դեռ չես լսել ` 

Հնչյուն է, աղմուկ, թե` խենթ զառանցանք ... 

Աղոթքի մրմունջ, հոգեպարար երգ , 

Որ լոկ ծնում է չանցնող կարոտախտ ... 

Կարոտըս նաև անուն էլ ունի ` 

Թող առայժմ այն դեռ գաղտնիք մնա , 

Իսկ եթե հանկարծ լեզվիցըս թռչի , 

Դու խու~լ ձևացիր...ես չեմ նեղանա ...